Τι φοβάται η Τουρκία για τη Ράκα – Οι Κούρδοι θα συμμετέχουν στη διοίκηση της πόλης την επόμενη μέρα;

Ενώ περιμένουμε στην κυριολεξία από μέρα σε μέρα να απελευθερωθεί η Μοσούλη, όπου οι τζιχαντιστές έχουν «στριμωχτεί» σε μία συνοικία της παλιάς πόλης, αποκομμένοι από παντού, στην τελική φάση έχουν εισέλθει οι σχετικές προετοιμασίες για την επίθεση και απελευθέρωση της Ράκας.

Θα συμμετέχουν υπό την σκέπη των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF), η ηγεσία των οποίων είναι εμπειροπόλεμοι Κούρδοι πολέμαρχοι.
Θα συμμετέχουν επίσης τμήματα Αράβων ενόπλων, που έχουν εκπαιδευτεί από τους Κούρδους, ενώ η όλη επιχείρηση θα υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Αγγλία και τις λοιπές χώρες που απαρτίζουν τον συνασπισμό που έχει συμπηχθεί για την καταπολέμηση του ΙΚ.

Η Τουρκία δεν συμμετέχει και αντιδρά με σφοδρότητα στην εν λόγω επιχείρηση, γιατί διεκδικούσε και απαιτούσε από τις ΗΠΑ να ηγηθεί η ίδια της τελικής επίθεσης, με ταυτόχρονο αποκλεισμό των Κούρδων από το όλο εγχείρημα. Τελικά, οι ενστάσεις της Τουρκίας δεν εισακούστηκαν και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, με τους Κούρδους να χύνουν καθημερινά το αίμα τους σε μια περιοχή που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν είναι κουρδική, προσδοκώντας το αίμα των συντρόφων τους να ποτίσει το δέντρο της ελευθερίας του Κουρδιστάν.
Τι είναι αυτό που γεννά αυτές τις προσδοκίες; Μιλώντας χρόνια τώρα με ηγετικά στελέχη του κουρδικού κινήματος, έχω αποκομίσει την εντύπωση ότι οι Κούρδοι δεν θέλουν να «φορτωθούν» εδάφη όπου ο κουρδικός πληθυσμός δεν είναι πλειονότητα, κι αυτό κυρίως για δυο λόγους.

Ο άλλος, συναφής, είναι ότι τις επόμενες δεκαετίες δεν θέλουν να φορτωθούν προβλήματα διαχείρισης και διοίκησης τέτοιων δύσκολων περιφερειών.
Γιατί όμως χύνουν το αίμα τους σε μη κουρδικά εδάφη και εκ τίνος λόγου οι προσδοκίες;
Οι Κούρδοι του PYD/YPG, ως ο πλέον πολιτικοποιημένος πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός στην περιοχή, συμβάλλουν στην αποβολή των ολοκληρωτικών πρακτικών και στην εγκαθίδρυση δημοκρατικών θεσμών, στους οποίους εξασφαλίζεται η ακριβοδίκαιη συμμετοχή όλων των εθνικών και θρησκευτικών ομάδων σε κάθε περιοχή που απελευθερώνουν. Αυτό έχει γίνει εδώ και έξι χρόνια στα τρία κουρδικά καντόνια, αλλά τους τελευταίους μήνες στην Ιεράπολη, που ήδη διοικείται δημοκρατικά από το δικό της Πολιτικό Συμβούλιο Αυτοδιοίκησης, στο οποίο υπάγονται τοπικές δυνάμεις ασφάλειας και αυτοάμυνας.

Όμως ακριβώς αυτή η πρακτική, των καντονίων και των Πολιτικών Συμβουλίων, στα οποία εκπροσωπούνται ακριβοδίκαια οι εθνικές και θρησκευτικές ομάδες της κάθε περιοχής, είναι αυτό που φοβάται και αποφεύγει η Τουρκία, όπως ο διάβολος το λιβάνι, εξού και η πολιτειακή αλλαγή στην Τουρκία.
Ο φόβος της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης των λαών, που εξαπλώνεται στην περιοχή, είναι που έκανε τον Ερντογάν να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, με το πρόσφατο παρακινδυνευμένο για τον ίδιο δημοψήφισμα. Τώρα στον φόβο αυτό έχει προστεθεί και ένας επί …

H συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news