Ανήμερα του Αγίου Νικολάου σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Χριστούγεννα δεν έρχονται μόνο με τον Άγιο Βασίλη, αλλά και με τον Κράμπους (Krampus), ένα φρικτό τέρας που είναι ακριβώς το αντίθετο του Αγίου Νικολάου και αντί να δώσει δώρα στα καλά παιδιά, ο Κράμπους αρπάζει τα κακά.
Αυτές οι γιορτές και τα φεστιβάλ για τον Κράμπους γιορτάζονται εδώ και πολλά χρόνια στο Τιρόλο της Αυστρίας. Εδώ όμως και καιρό γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στην Τσεχική Δημοκρατία.
Στην Κεντρική Ευρωπαϊκή λαογραφία, ο Κράμπους είναι κερατοφόρο, ανθρωπόμορφο ον που περιγράφεται ως «μισός τράγος και μισός δαίμονας». Κατά την περίοδο των Χριστουγέννων τιμωρεί τα παιδιά που έχουν απαράδεκτη συμπεριφορά, σε αντίθεση με τον Άγιο Νικόλαο, που επιβραβεύει την καλή συμπεριφορά με δώρα.
Ο Κράμπους είναι μεταξύ των συντρόφων του Αγίου Νικολάου σε πολλές περιοχές συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας, της Βαυαρίας, της Κροατίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, της Βόρειας Ιταλίας συμπεριλαμβανομένου του Νότιο Τιρόλο και της Επαρχίας του Τρέντο όπου υπάρχει μεγάλη γερμανική παρουσία, της Σλοβακίας και της Σλοβενίας. Η προέλευση του σχήματος είναι ασαφείς. Κάποιοι λαογράφοι και ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν προχριστιανική προέλευση. Ένα άτομο ντυμένος ως Κράμπους στο πέρασμα Μόρτσγκερ του Σάλτσμπουργκ (Αυστρία)
Στις παραδοσιακές παρελάσεις και εκδηλώσεις όπως η Κραμπσλάουφ (ελληνικά: αγώνας του Κράμπους) οι νέοι συμμετέχουν σε αγώνες ντυμένοι ως Κράμπους. Αυτοί οι εορτασμοί λαμβάνουν χώρα ετησίως στις περισσότερες πόλεις των Άλπεων. Το Κράμπους αναφέρεται σε κάρτες διακοπών γνωστές ως Κραμπουσκάρτεν.
Η ιστορία του Κράμπους, σύμφωνα με ειδικούς, έχει πιθανώς καταγωγή στις προχριστιανικές παραδόσεις των Άλπεων.
Τα στοιχεία για τον Κράμπους συνέχισαν να υπάρχουν, και κατά τον 17ο αιώνα το Κράμπους είχε ήδη ενσωματωθεί σε Χριστιανικές χειμωνιάτικες γιορτές ζευγαρώνοντας τον Άγιο Νικόλαο με τον Κράμπους.
Οι χώρες της πρώην Αυτοκρατορίας των Αψβούργων έχουν σε μεγάλο βαθμό δανειστεί την παράδοση του Κράμπους μαζί με τον Άγιο Νικόλαο, στις 5 Δεκεμβρίου από την Αυστρία.
Οι στολές των μεταμφιεσμένων είναι αρκετά περίπλοκες. Φτιάχνονται από κατσικίσιο ή αρνίσιο δέρμα, και φορούν μεγάλα κουδούνια που κρέμονται από τη μέση τους, κάτι που θυμίζει αρκετά και τους δικούς μας «Κουδουνάδες» και το έθιμο του Κλείδωνα.
Το έθιμο έχει τις ρίζες στην αρχαία παράδοση και μυθολογία της Γερμανίας και των βορείων λαών της Ευρώπης, όπου ο Κράμπους -από την γερμανική λέξη krampen, που θα πει «δαγκάνα»- ήταν αρχικά ένας από τους γιους της Hel, της σκοτεινής θεότητας του κάτω κόσμου.
Το έθιμο έχει τις ρίζες στην αρχαία παράδοση και μυθολογία της Γερμανίας και των βορείων λαών της Ευρώπης, όπου ο Κράμπους -από την γερμανική λέξη krampen, που θα πει «δαγκάνα»- ήταν αρχικά ένας από τους γιους της Hel, της σκοτεινής θεότητας του κάτω κόσμου.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με ανάλογες εικόνες που “κοσμούν” πλέον και Ελληνικές πόλεις θα πρέπει να θεωρούνται τυχαίες¨….
Ή μήπως όχι;
